Samen

Als je het even niet meer weet.

Overmant door veel leed.

Als je wakker ligt van pijn.

Je schulp is te klein.

 

Bouw geen muurtje, laat de deur op een kier.

Ik geef je ruimte……  laat je een kwartier.

Vertel mij door die donkere spleet.

Wat je wil vertellen…. wat je weet.

 

Zal uren naar je willen luisteren.

Ik weet, het zal mij ontluisteren.

Samen zullen we ontdekken.

Dat het ons oplucht al onze gesprekken.

zielen raken

Daar waar twee zielen elkaar raken, in voor elkaar te begrijpen verdriet, smelten tranen en liefde samen tot een beek van fris helder water.

Ze voelen elkaar aan, als een legering van twee metalen die samen een worden en sterker zijn.

Samen doen ze de pijn en smart smelten, tot het vloeibaar wordt en wegebt.

Wegebt, zodat het dragelijker wordt.

 

Verlies

Mensen kun je verliezen

Ze blijven in je hart

Om verlies kun je rouwen

Mensen kun je verliezen

Pijn kun je ze doen

Kunt elkaar vergeten

Mensen kun je verliezen

Ze blijven in je hart


Mensen horen bij elkaar

Ze zijn aan elkaar verbonden

Een verlies doet pijn

Mensen horen bij elkaar

Een verkeert woord een ruzie

Uit het oog

Mensen horen bij elkaar

Ze zijn aan elkaar verbonden

Stille eindeloze nacht

De donkerte van de nacht, legt een stille deken over mij heen.

Heerlijk die rust, ik ben even alleen.

Die stilte inspireert mij en brengt mij langs een rustige weg, naar eindeloze woorden.

Die wat mijn hart wil zeggen, doen verwoorden.

Mijn hart dat zegt; Wees altijd waakzaam op rechtvaardigheid.

Kijk of je iemand kan helpen, die ongelooflijk lijd.

Niets is erger dan pijn te dragen, niet te kunnen doen wat voor een ander als gewoon wordt gezien.

Die ander kan zich niet helemaal geven, in het leven bovendien.

Hier zit een rechtsvaardigheidspunt, waar ik niets mee kan.

Niets helpt, misschien een pot met medicijnen, maar je blijft ervan in de ban. 

Soms is luisteren het enigste wat de pijn kan verzachten.

In de stille, soms eindeloze nachten.